در جریان کنفرانس لاهه آن چیزی که به فراموشی سپرده شد افغانستان بود. از چهره بسیاری از خبرنگاران و روزنامه نگاران افغان که با امیدواری در این همایش شرکت کرده بودند در پایان اجلاس می شد فهمید که انتظاراتشان برآورده نشده است. به ویژه آنکه آنان نیز مجبور بودند برای همراهی با التهاب رسانه ای که در سایه ابهام آفرینی درباره ملاقات میان مقامات آمریکایی و ایرانی به وجود آمده بود خط داغ خبر را دنبال کنند و این موضوع را به دفاتر خود مخابره کنند
در فاصله ساعت زمانی کنفرانس خبری هیلاری کلینتون تا ساعت 10 شب که مرکز رسانه ای کنفرانس تعطیل شد و بازمانده خبرنگاران از جمله ایرنا را به بیرون هدایت کردند دیگر کمتر خبرنگاری به موضوع افغانستان فکر می کرد
به همین دلیل ساعت 11 شب که به هتل برگشته شدم دچار خوددرگیری شده بودم و عذاب وجدان داشتم که چرا اینطوری شد. از آنجایی که ارتباط وایرلس در هتل قطع شده بود و لپ تاب همراهم کار نمی کرد حدود ساعت 12 نیمه شب بود که توانستم مسئول شبفت شب هتل را راضی کنم که اجازه استفاده از کامپیوتر خودش را به من بدهد چرا که مرکز اینترنت هتل نیز در همین فاصله تعطیل شده بود
از این فرصت استفاده کرده و توانستم خبر اختتامیه همایش و بیانیه پایانی آن درباره کمک به افغانستان را مخابره کنم و تنها پس از این کار بود که واقعا احساس رضایت داشتم و صادقانه بگویم حالا می توانستم راحت بخوابم
در عین حال معتقدم که که كنفرانس بين المللي بيش از آن كه مربوط به آينده این کشور باشد برای رایزنی درباره استراتژي جديد ايالات متحده در اين كشور بود و فارغ از اینکه کدام موضوع هدف این همایش بود بازتاب آن تحت الشعاع موضوع آمریکا و ایران قرار گرفت
