Skip to main content

Posts

Showing posts from 2009

سیاستمداران ناشنوا

موضوع خیلی ساده است اما طنز تلخی که در ورای این سادگی نهفه است مرا تحریک به نوشتن کرد. امروز اولین نماینده ناشنوا در مجلس اتریش سوگند یاد کرد با دیدن این خبر با خودم فکر کردم این بنده خدا که رسما تابلوی ناشنوایی دارد اما آیا می توانیم مطمئن باشیم که سایر سیاستمدارانی که بر مسندهای مختلف و در کشورهای مختلف تکیه زده اند واقعا شنوا هستند؟ هلنه یارمر اولین نماینده ناشنوای مجلس ملی اتریش چند درصد از سیاستمداران وقتی با خودشان خلوت می کنند می توانند مطمئن باشند که صدای مردم خود را شنیده اند. برای شنیدن صدای مردم، لازم نیست که آنها فریاد بکشند کافی است که سیاستمداران مردم را باور کنند و به خواسته های آنان گوش فرادهند. کافی است از برج عاج شیشه ای که برایشان ساخته اند به در آیند و با حضور مستقیم در میان مردم صدای آنان را بشنوند. مردم فقط آنهایی نیستند که مثل ما فکر می کنند. کمی شهامت و از خودگذشتگی لازم است تا یک سیاستمدار بتواند به متن مردم رجوع کند و چهره واقعی خود را از خلال گفتار آنها تشخیص دهد

پایان مناظره های انتخاباتی

مناظره ها تمام شد اما قطعا اثرات آن در روند توسعه سیاسی ایران تا مدتها باقی خواهد ماند این مناظره ها از چند بعد قابل بررسی است الف- نفس حضور رییس جمهوری در مناظرات در طول برگزاری انتخابات قبلی ریاست جمهوری سابقه نداشت. رییس جمهوری همیشه رییس جمهوری بوده است و این بر عهده نامزدها بود که با یکدیگر به مناظره بنشینند. چنین رویکردی و صرف نظر از آنچه که در محتوای این مناظرات ارایه شد یک گام به جلو محسوب می شود. نمی دانم این را باید مدیون آقای احمدی نژاد باشیم که با اعتماد به نفس مثال زدنی فکر می کرد انبانش به اندازه کافی پر هست که از پس سه مدعی کرسی اش برآید یا این که صدا و سیما این برنامه را تدارک دید. اما نتیجه هرچه بود به نفع دموکراسی و مبارک بود ب- آنچه که این مناظرات را برای مردم جذاب و مهم می کرد علاوه بر علاقه به نامزد خاص، عمدتا ناشی از بی سابقه بودن چنین ارایه ای بود. با توجه به اینکه اکثریت مردم کمتر عادت دارند صدای خود را در رادیو و تلویزیون دولتی ایران بشنوند و خود را تاثیر گذار ببینند، حال با چنین مناظراتی که با هدف درگیر کردن آنان در آرای نامزدها پخش می شد به یکباره احساس مهم ب

کنفرانس لاهه

در جریان کنفرانس لاهه آن چیزی که به فراموشی سپرده شد افغانستان بود. از چهره بسیاری از خبرنگاران و روزنامه نگاران افغان که با امیدواری در این همایش شرکت کرده بودند در پایان اجلاس می شد فهمید که انتظاراتشان برآورده نشده است. به ویژه آنکه آنان نیز مجبور بودند برای همراهی با التهاب رسانه ای که در سایه ابهام آفرینی درباره ملاقات میان مقامات آمریکایی و ایرانی به وجود آمده بود خط داغ خبر را دنبال کنند و این موضوع را به دفاتر خود مخابره کنند در فاصله ساعت زمانی کنفرانس خبری هیلاری کلینتون تا ساعت 10 شب که مرکز رسانه ای کنفرانس تعطیل شد و بازمانده خبرنگاران از جمله ایرنا را به بیرون هدایت کردند دیگر کمتر خبرنگاری به موضوع افغانستان فکر می کرد به همین دلیل ساعت 11 شب که به هتل برگشته شدم دچار خوددرگیری شده بودم و عذاب وجدان داشتم که چرا اینطوری شد. از آنجایی که ارتباط وایرلس در هتل قطع شده بود و لپ تاب همراهم کار نمی کرد حدود ساعت 12 نیمه شب بود که توانستم مسئول شبفت شب هتل را راضی کنم که اجازه استفاده از کامپیوتر خودش را به من بدهد چرا که مرکز اینترنت هتل نیز در همین فاصله تعطیل شده بود از این