مناظره ها تمام شد اما قطعا اثرات آن در روند توسعه سیاسی ایران تا مدتها باقی خواهد ماند این مناظره ها از چند بعد قابل بررسی است الف- نفس حضور رییس جمهوری در مناظرات در طول برگزاری انتخابات قبلی ریاست جمهوری سابقه نداشت. رییس جمهوری همیشه رییس جمهوری بوده است و این بر عهده نامزدها بود که با یکدیگر به مناظره بنشینند. چنین رویکردی و صرف نظر از آنچه که در محتوای این مناظرات ارایه شد یک گام به جلو محسوب می شود. نمی دانم این را باید مدیون آقای احمدی نژاد باشیم که با اعتماد به نفس مثال زدنی فکر می کرد انبانش به اندازه کافی پر هست که از پس سه مدعی کرسی اش برآید یا این که صدا و سیما این برنامه را تدارک دید. اما نتیجه هرچه بود به نفع دموکراسی و مبارک بود ب- آنچه که این مناظرات را برای مردم جذاب و مهم می کرد علاوه بر علاقه به نامزد خاص، عمدتا ناشی از بی سابقه بودن چنین ارایه ای بود. با توجه به اینکه اکثریت مردم کمتر عادت دارند صدای خود را در رادیو و تلویزیون دولتی ایران بشنوند و خود را تاثیر گذار ببینند، حال با چنین مناظراتی که با هدف درگیر کردن آنان در آرای نامزدها پخش می شد به یکباره احساس مهم ب
خبر هیجان خودش را دارد، وقتی توی لحظه هستی فقط اون چیزی رو که دنبالشی می بینی، بعد از خبر به چیزای دیگه می رسی، به پشت صحنه های خبر، به ناگفته ها به نگفتنی ها و البته به استراحت