موضوع خیلی ساده است اما طنز تلخی که در ورای این سادگی نهفه است مرا تحریک به نوشتن کرد. امروز اولین نماینده ناشنوا در مجلس اتریش سوگند یاد کرد
با دیدن این خبر با خودم فکر کردم این بنده خدا که رسما تابلوی ناشنوایی دارد اما آیا می توانیم مطمئن باشیم که سایر سیاستمدارانی که بر مسندهای مختلف و در کشورهای مختلف تکیه زده اند واقعا شنوا هستند؟
چند درصد از سیاستمداران وقتی با خودشان خلوت می کنند می توانند مطمئن باشند که صدای مردم خود را شنیده اند. برای شنیدن صدای مردم، لازم نیست که آنها فریاد بکشند کافی است که سیاستمداران مردم را باور کنند و به خواسته های آنان گوش فرادهند. کافی است از برج عاج شیشه ای که برایشان ساخته اند به در آیند و با حضور مستقیم در میان مردم صدای آنان را بشنوند. مردم فقط آنهایی نیستند که مثل ما فکر می کنند. کمی شهامت و از خودگذشتگی لازم است تا یک سیاستمدار بتواند به متن مردم رجوع کند و چهره واقعی خود را از خلال گفتار آنها تشخیص دهد