غنیمت

چندی پیش در بحبوبه یک روز پرکار در نشست شورای حکام به یک نفر که درباره چگونگی خبرهای نشست و گفتگوهای مطبوعاتی درباره پرونده هسته ای ایران می پرسید، گفتم: جنگه، جنگ
به عنوان یک شاهد عینی برایش توضیح دادم که آن چیزی که در اینجا جریان دارد یک جنگ تمام عیار است که یک بخش از آن در داخل شورای حکام جریان دارد و ما آن را نمی بینیم و یک بخش آن در حضور ما انجام می شود و چه بسا که ما خود جزیی از آن هستیم
درگیر بودن ما خبرنگاران در این جنگ نیز از آنجا مشخص می شود که در آخرین نشست مطبوعاتی خبرنگاران با "گریگوری شولتی" سفیر آمریکا در وین و هنگامی که از وی درباره آخرین گزارش "البرادعی" سوال کردم، در حضور دهها خبرنگار رسانه های بین المللی با عصبانیت به مسئول مطبوعاتی سفارتشان تشر زد "مگر شما نمی دانید که ما با ایرانی ها مصاحبه نمی کنیم" و تنها پس از اشاره ای از سوی وی که او را متوجه حضور دهها ناظر می کرد حاضر به پاسخگویی به سوال شد
البته آن روز به خود بالیدم که سفیر آمریکا را در حضور جمع وادار به پاسخگویی به سوالم کرده بودم چرا که درخواست قبلی من برای این کار از سوی وی با سردی و بی احترامی روبرو شده بود
و اما ... امروز نیز یکی از صحنه های جنگ و رویارویی دوباره در وین روی داد، هنگامی که سفرای ایران، آمریکا و مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی هر کدام سعی می کردند گزارش اخیر منابع اطلاعاتی آمریکا درباره فعالیتهای هسته ای ایران را از دید

خود معنا و با این کار طرف مقابل را مات کنند

البرادعی در بیانیه ای که به این منظور صادر کرد گفت که این گزارش اظهارات ما (آژانس) را تایید کرد

سلطانیه هم گفت ما که از اول گفتیم برنامه تسلیحاتی نداریم حالا این هم شاهد



جناب شولتی هم که اصولا آدم روداری است گف که این گزارش جنبه های مثبتی داشت




البته بین خودمان بماند که این جمله فقط یک بخش کوچک ازمطلب سه پاراگرافی او بود. اما چون جنگه و من هم سرباز دشمن هستم، دیدم این قسمت بیتشر به درد ما می خورد همین که آدمی مثل شولتی مجبور شود حتی یک خط با این مضمون بنویسد خودش غنیمت است و این غنمتی است که جنگ امروز برای ما داشت