بسیاری از اوقات به ویژه در مواجهه با افرادی با زمینه های فرهنگی متفاوت یک سری نکات که ممکن است چندان مهم هم نباشند
می تواند در برداشت بهتر افراد از یکدیگر کمک کند و یا بر عکس به سوء تفاهمات دامن بزند
این موضوع در داخل یک کشور نیز صدق می کند. چه بسا حرکاتی که در یک شهر و یک منطقه از کشور ارزش محسوب شود و در نقطه ای دیگر انجام آن حرکات هیچ بار معنایی نداشته باشد. این نکته تقریبا مقدمه آن چیزی بود که به نظر من بسیار بسیار مهم است و توجه به آن می تواند تا حد زیادی به درک متقابل کمک بیشتری کند. در طول مدتی که اینجا مشغول فعالیت هستم به فراخور هیاتهای مختلفی از ایران آمده و رفته اند که هر کدام برنامه خاصی را دنبال می کردند اما نکته ای که در برخی از این هیاتها به چشم می آید کم توجهی به بعضی جنبه های ارتباطات غیر کلامی و نشانه های رفتاری است.
چه بسا نوع نشستن سر میز غذا، نحوه تعامل با سایر افرادی که سر میز هستند
و نحوه لباس پوشیدن و امثال آن هر کدام منجر به برداشت متفاوتی از طرف مقابل بشود
وقتی افراد دقیقا همانگونه که در خانه غذا می خورند سر میز یک شام رسمی نیز غذا بخورند و به محض تمام شدن غذای خود و بی توجه به تمام نشدن غذای حاضران از سر میز برخیزند و یا با دستهایی زیر چانه بی رغبتی خود را به حضور بیشتر در جمع نشان دهند طرف مقابل چه برداشتی خواهد داشت
فکر می کنم توجه به این نکات بسیار ریز ولی بسیار بسیار تاثیر گذار از توجه به متن سخنرانی که قرار است در نشستهای بین المللی قرائت شود کمتر نیست، چرا که متن سخنرانی به فراموشی سپرده می شود اما نوع ارتباط غیر کلامی ما در محافل بین المللی کمتر از خاطر خواهد رفت